Rekomendacja Anny Hildebrandt-Mrozek
Karty dla dzieci Failowship „Dam radę!” to doskonałe narzędzie oparte o teorie psychologii pozytywnej.
Stanowią pretekst do konstruktywnego spojrzenia na porażkę, jak na lekcję, z której można wyciągnąć wnioski, czegoś się nauczyć.
„Czego nauczyło cię to zdarzenie?”
Jednocześnie pokazują, jakimi zasobami dysponujemy, co mamy w posiadaniu, co nam pomaga w zrozumieniu trudnego doświadczenia, przeżyciu go, nazwaniu. Pozwalają na docenienie siebie
i docenienie innych.
Odnajduję w nich teorię autodeterminacji Deciego i Ryana, która próbuje odpowiedzieć na pytanie: „co nas motywuje do działania?” i odnosi się do trzech obszarów: kompetencje, autonomia, istotność zadania.
Wszystkie trzy płaszczyzny odnajdujemy w kartach:
- Mam kompetencje, by przeanalizować trudne zdarzenie.
- Mam wybór, w jaki sposób chcę o tym mówić i jakie wnioski z tego doświadczenia wyciągnę.
- Karty kierują mnie w stronę moich zasobów osobistych, na które mam wpływ, a zatem staje się to dla mnie ważne, by się tym zająć.
Karty odnoszą się również do stylów atrybucji Martina Seligmana, uruchamiają optymistyczny styl atrybucji, zatem w praktyczny sposób zmieniają nawyki, postawy, kształtują optymizm i nadzieję.
Wreszcie karty poszerzają i pogłębiają pozytywność, zgodnie z teorią pozytywności Barbary Fredrickson. Wzmacniają szczególnie: dumę, nadzieję, inspirację, wdzięczność, zainteresowanie czy radość.
Projekt pięknie wpisuje się w aktywności Happiness at School i przedsięwzięcie „Szczęście w Szkole: inspiracje-badania-praktyki”.
Karty zawierają propozycje ćwiczeń „na start”. Jedno ćwiczenie zachęca do rozmowy o przeżytych sytuacjach.
Drugie ćwiczenie pozwala na określenie kontekstu, umiejscowienie trudnego zdarzenia na mapie: sukcesów, porażek lub wyzwań.
W każdym z tych ćwiczeń ważna jest rozmowa, odniesienie do własnych doświadczeń, odniesienie do własnych uczuć, podzielenie się nimi z rozmówcami. To buduje więzi, otwiera na doświadczenia, rozbudowuje nasze zasoby, kieruje naszą uwagę w stronę rozwiązań. Uczy radzenia sobie w różnych sytuacjach. Uczy empatii – rozmówcy, słuchając konkretnych historii, starają się zrozumieć uczucia, sytuację danej osoby i udzielić konstruktywnej informacji zwrotnej.
Karty pomagają znaleźć odpowiednie słowa, język pozytywności, np. karta Majsterek zawiera pytanie główne: „Co możesz zrobić w pierwszej kolejności, by naprawić tę sytuację?”, a obok pytania głównego, na każdej karcie znajduje się szereg pytań pomocniczych, dodatkowych, które ułatwiają „wejście” w sytuację:
„Od czego można zacząć, aby naprawić tę sytuację?”
„Co można zrobić, aby lepiej zrozumieć, co się stało i jak to naprawić?”
„Jakie umiejętności mogą pomóc w naprawieniu tego problemu?”
Jestem pełna uznania dla pomysłowości autorów kart oraz sposobu ich wykonania. Teresa Ulanowska, Ula Lizak i Jarek Łojewski to osoby wiarygodne, których codzienna aktywność udowadnia, z jaką troską i zaangażowaniem pracują na rzecz poprawy jakości edukacji w każdym z jej wymiarów.
Z niecierpliwością czekam na dalszy rozwój tego projektu i z pełnym przekonaniem rekomenduję karty do pracy z dziećmi i dorosłymi w każdym wieku.
Gratuluję twórcom i życzę udanych rozmów!
dr Anna Hildebrandt-Mrozek, Happiness at School